"bulutlar
şefkat kollarıyla kucaklayıp
açlığımı gidermek için
emzirdi sabaha kadar
kana kana emdim
yaşanmamışlıklarımı"


Yaşanmamışlıklarımızdır bizleri böylesine hayal ve rüya alemine sürükleyen gizemli güç.
Hayallerimiz, özlemlerimiz, beklentilerimiz olmasaydı, nasıl şiir yazabilirdik ki?
Vuslat bu kadar kolay olsaydı, aşk acısı çekenlerin sayısı az olur, mutluluk şiirleri yazan şairler çoğalır,
her yer güllük gülüstanlık olurdu. Vuslata ermek bu dünyada mümkün olmasa bile, ahirette kavuşulacağını
bilmek, yine de gönül yaramıza teselli oluyor.bazılarımız da, teselliyi rüyalarımızda arıyoruz. Görmek
istediğimiz biçimde hayaller kuruyoruz. Ortaya da, sizin şiirde zikrettiğiniz tatlı hayaller ve özlemler çıkıyor.
Keyifle, beğeniyle okudum bu anlamlı ve hoş şiirinizi.

Selam ve dua ile.