Kaldırım
Kaldırım kenarında fosseptikte
İnsanlar doğuyor bu semtte. Varsa gök! Eğer birleşe biliyorsa yerle, Ve sen bana, Yaradandan yana, Dışkı dolu şu ağzınla, Kanlı damarlarının, Sebep’sizliğin’in ikilemini sorma ki, Yaşadığın önemsizliklerin içinde boğulma. İstemiyorsan sebepsiz yere boğulmak, Yaşadığın bunca rezaletin içerisinde, Gerçekten çok mutluysan, O zaman sesini de hiç çıkarma. Yürüdüğün şu kaldırım var ya, Göğün ve denizin kesiştiği yerdir... İşte sen bana, Bir daha adreste sorma. Yaşar Cerit |