Kendi kendimiz ile yapmış olduğumuz söyleşi. Sizin kendi kendinizle yaptığınız söyleşyi, günümüzde kaç kişi yapıyor acaba. Nerden gelip, nereye gittiğini kaç kişi sorgulayabailiyor Ayşe hanım.

Ben çok olayımı anlatmam kimseye, Hep kendi içimde saklamışımdır. Küçükken annesiz babasız, ayakları çıplak, iki öğün ekmek, beş öğün dayak yediğim, kimsesiz, karanlıklardan korktuğum halde korkuyorum diye seslendiğimde " aptal mısın be çocuk, insan korkarmı karanlıktan " deyip bedenime inecek olan darbelerden korktuğum için, yorganımın altına girip gün ışırken uykuya dalabildiğimi, ve sonrasında parasızlık yüzünden ünüversite hayalimin bittiğini, çok zaman paylaşamadım kimseyle ama yazmaya başladığımda paylaştım her şeyi.

Şimdi dinliyorum ve iyi ki siz bunları yaşamamışsınız sevgili dostlarım diye onları telkin ediyorum ama biliyorum ki onların da paylaşamadığı nice dertleri vardır geçmişlerinde.

Beni de sorgulattırdınız Ayşe hanım dizelerinizle. Sevgiler yüreğinize

hayatın renkleri bazen gri bazen siyah bazende pembe görülür insana ebem kuşağı gibi yedi rengini barındırır bağrında.keşkelerimizle kavruluruz geçmişimizle avunuruz.ama geleceğimizi görmezlikten geliriz hep.

iç söyleşiydi herkesin kendisinden birer paye çıkaracağı güzel bir şiir okudum .sordum sorguladım yüreğime
sevgiler Ayşeciğim yüreğine...

Güzel bir söyleşi,düşündürdü ve bizleri de geçmiş günlere götürdü.
Büyüklerimizi hatırlattı.Anılarımızla buluştuk.
Kah sevindik,kah üzüldük.
Hayat böyle işte .Bir şekilde geçiyor.
Bundan sonraki hayatınızın arzuladığınız şekilde geçmesi dileğiyle güzel şiirinizi alkışlıyorum.
SAYGILARIMLA.

Evlendim, benimde çocuklarım oldu
Terzi değildim, anam gibi sökük dikemedim
Günümüz markalarına bendeniz de yenildim
Elimden geldiğince en iyilerini giydirdim ama
Babamın getirdiği o ekmeğin lezzetini
Çocuklarıma belki veremedim
Tırnaklarımı avuçlarıma batırırken
Kaç kez ölüp dirildim
Hiç bilemedim...


Çok güzel akici ve anlamlı bir çalışma yüreğinize sağlık
Saygılar usta kaleminize.

Evlendim, benimde çocuklarım oldu
Terzi değildim, anam gibi sökük dikemedim
Günümüz markalarına bendeniz de yenildim
Elimden geldiğince en iyilerini giydirdim ama
Babamın getirdiği o ekmeğin lezzetini
Çocuklarıma belki veremedim
Tırnaklarımı avuçlarıma batırırken
Kaç kez ölüp dirildim
Hiç bilemedim...



ayşe yayman

off Ayşe hanım offf...bu ne müthiş bir şiir ki beni derinden yaraladı, etkiledi..benim çocukluğum da hep çalışmakla geçti akranlarım oyun oynarken ben çalışıyor hem de okuyordum..tâ ki liseden mezun olana dek...liseden sonra ise bir ay kadar İstanbul Beyoğlu semtinde o zamanlar faaliyette olan Ünal Ucuzluk Reyonunda tezgâhtarlık yaptım,Eminönü'nde kolye imâlathanesinde çalıştım..velhasıl çalışıp durdum yüksek okula girinceye dek...fakat yüksek okul için gittiğim Zonguldak Ereğli'de de okulum akşam olduğundan yine gündüzleri bir manifaturada çalıştım diğer yandan da amatör gazetecilik yaptım,aileme destek oldum..o yüzden bilirim hayatın zorluğunu..babamı ise lise de öğrenciyken yitirdim...
güzel şiirinizi bu düşüncelerle kutlarım efendim,teşekkürler, saygımla, sevgi ve selamlar...

oktayzerrin tarafından 12/12/2009 2:46:33 PM zamanında düzenlenmiştir.

EeEEEİŞTE BÖÖYLEDİR HAYATIMIZ BALIMMMMMM
Anlardan bir ANNNNN öyle bir düğüm yapışırki boğazımıza ADI BABAMDIR
ADI ANADIR YADA KOCA

YADA DOST
anılarla yüzleşir, geleceklerimize evriliriz .

YÜREĞİNE SAĞLIK BALIMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM

kendinizi, kendinize karşı savunmak, sırtınızdaki görünmez yükleri atmak gibiydi. Kutluyor ilhamınız daim olsun diliyorum. Saygılarımla

kaleminizin rengini seviyorum. hep koyu yazıyor.

tebrik ve saygımla.

Harikasınız tek kelimeyle. Yüreğinize sağlık.
Sevgi ve saygılarımla...

Evlendim, benimde çocuklarım oldu
Terzi değildim, anam gibi sökük dikemedim
Günümüz markalarına bendeniz de yenildim
Elimden geldiğince en iyilerini giydirdim ama
Babamın getirdiği o ekmeğin lezzetini
Çocuklarıma belki veremedim
Tırnaklarımı avuçlarıma batırırken
Kaç kez ölüp dirildim
Hiç bilemedim...


Bir özeleştiri idi dizeler...Hem geçmişi hem geleceği yaşamak...Güzeldi...Yazan ve düşünen yürek dert görmesin...Rabatlı

çok güzel bir şiir. Yürekten kutlarım. Saygılarımla

Evlendim, benimde çocuklarım oldu
Terzi değildim, anam gibi sökük dikemedim
Günümüz markalarına bendeniz de yenildim
Elimden geldiğince en iyilerini giydirdim ama
Babamın getirdiği o ekmeğin lezzetini
Çocuklarıma belki veremedim
Tırnaklarımı avuçlarıma batırırken
Kaç kez ölüp dirildim
Hiç bilemedim...

Ayşecim bu sabah okuduğum ilk şiirdi ve finalde bende ağladım.
Neden mi? kendi kendini çok güzel sorgulamışsın ve hepimizin
doğrularını eğrilerini sen yansıtmışsın. eline yüreğine sağlık.
Evet baba evinde bende hep rahatlık güzellik gördüm.
bu kadar güzel yaşamı hep olagan zannettim. Hiç bir gün
bu değirmen nasl döndü bilmedim. Ama hayat kavgasında anladım
ne zor imiş onun bizlere yaşatıpta verdiği o güzel hayat.
Sevgimle kal canım.Sevgilerin içinde.

Tebrikler.
Her kelimesi ve dizesi ayrı bir güzel.
Yüreğinize sağlık değerli şaire.
Saygılarımla.

özüne ne kadarda dönüş hikayesiydi ki,
içinde ki kavga kimlik siz olmadığının ta kendisiydi şairin
modern yaşam ne halt ettiyse etti galiba gücü ruhumuza henüz yetmedi...
ruhumuzun ve özümüzün gücü adın
tebrikler ve sevgiler...

şiirindi dünden bana kalan derim ki yarına aynı arzuyla evlatlara yadigar, kim yaşamamış ki , dünde kalanı an be an sevgiler bıraktım sayfana ayşe yayman .selamlarımla