SARI PAPATYAMYanarak düştü gözyaşlarım, tutuştu tenim tutuştu anılarım. Soldu sanma birlikte büyüttüğümüz çiçekleri; gündüzleri veririm cansularını konuşurum geceleri. Onlarda benim gibi kimsesiz, onlarda üşür sensiz. Kapı önündeki akasya beyaz yemişleri yasta, ellerinin sıcağını özlemiş dönmüyorsun diye kokusunu gizlemiş. Beni, bez bebeklerini, salıncakta sarı kurdelelerini nasılda bırakıp gittin dostum. Seni karanlık toprağa kim itti. Gençliğin binbir mutluluğa tomurcuk açarken, o pembe tenini beyaz kefenlere kim dikti. Aklımdan çıkmıyor son hıçkırığın ellerimde bıraktığın o dinmeyen yangının. Ah dostum!! neden çıktın sokaklara tan ışıklarında? Neden tutundun ölüm duraklarına. ALEV YAVUZ |