UTANIYORUM
Girmiş bir girdaba duygularım,
Bir çıkış yolu bulamıyorum. Kabuslarla dolmuş rüyalarım, Sabaha gülerek uyanmıyorum. Her gün bir çizgi ekliyor aynalarım, Kendi suratıma bakamıyorum. Öğle bağlı ki elim kollarım...! Hayata bir tokat çakamıyorum. Ne asi yüreğim ne ruhum barbar, Sanki zulmeden benim utanıyorum. Ne uzanıyor elim ne elimi tutan var, Artık bu zulümden usanıyorum. Boğazımda düğümlenir anılar, Sokuşturma lafları yutamıyorum. Bilmem bu öfke hangi gün patlar, Artık sabrederek tutamıyorum....! |
Bir çıkış yolu bulamıyorum.
Kabuslarla dolmuş rüyalarım,
Sabaha gülerek uyanmıyorum.
Her gün bir çizgi ekliyor aynalarım,
Kendi suratıma bakamıyorum.
Öğle bağlı ki elim kollarım...!
Hayata bir tokat çakamıyorum.
Ne asi yüreğim ne ruhum barbar,
Sanki zulmeden benim utanıyorum.
Ne uzanıyor elim ne elimi tutan var,
Artık bu zulümden usanıyorum.
Boğazımda düğümlenir anılar,
Sokuşturma lafları yutamıyorum.
Bilmem bu öfke hangi gün patlar,
Artık sabrederek tutamıyorum....!
Dost kaçırmışım galiba.Çok güzeldi şiiriniz.Aslında öyle duygulu yazılmışki,bir kaç defa okumak gerek,gizlerle dolu satırları.Yaşayan bilir bunu,anlar.Şiir kşeme almam gerek dost.