1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1055
Okunma
Girmiş bir girdaba duygularım,
Bir çıkış yolu bulamıyorum.
Kabuslarla dolmuş rüyalarım,
Sabaha gülerek uyanmıyorum.
Her gün bir çizgi ekliyor aynalarım,
Kendi suratıma bakamıyorum.
Öğle bağlı ki elim kollarım...!
Hayata bir tokat çakamıyorum.
Ne asi yüreğim ne ruhum barbar,
Sanki zulmeden benim utanıyorum.
Ne uzanıyor elim ne elimi tutan var,
Artık bu zulümden usanıyorum.
Boğazımda düğümlenir anılar,
Sokuşturma lafları yutamıyorum.
Bilmem bu öfke hangi gün patlar,
Artık sabrederek tutamıyorum....!
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz