Bir ah çekip feryat etseydin,
Sabahın ezanıyla sala’mı verseydin,
Soranlara “Öldü” deseydin.
“Sormayın onu bana,
Sebebi benim.
Hiçbir şeyi yoktu onun,
Gidişim yataklara düşürdü onu.” deseydin.

“Tüm mutluluğunu ben aldım,
Gülen yüzünü soldurdum.
Gözlerinden eksik etmedim yağmuru;
Genç ömrüne göz koydum.
Gidişimle yıktım onu.” deseydin.

“Sevgisi bana ağır geldi, taşıyamadım;
Dağ gibiydi.
Sözlerimle yıktım.” deseydin.
“Gidişim kurşun oldu.
Ayrılığım vurdu onu;
Kurtuldum ondan, yok artık.” deseydin.

Ama ağlamadan cevap ver soranlara:
“Bu okunan onun sala’sı öldü.
Bir avuç mutluluğu çok gördüm.
Onun sevdası çok geldi bana;
Kimse yıkamazken onu,
Ayrılığım yıktı, gidişim vurdu.
Sebebi benim.” deseydin.

Her şeyi unutup
Bir damla yaş dökseydin.
Sala’mı okutup “O öldü;
Çok pişmanım, seviyordum onu.” deseydin.
Ama ben ölünce sevmesen de olur;
Geri dönüp seni sevemem artık!