SENİ SOLUDUM
bir güldün gül bahçesinde gülümseyen,
sonra bana güldün geldin en dikenli bahçelerin sıyrılıp dikenininden, sonra bana güldün taakati kalmamış bir toprağın gübre kokulu vakitlerinde su oluyordun toprağa toprağa can verip,benden alıyordun, gülüyordun toprağa güller soluyordu solumuş zamanların sarhoşlaşmış vaktiydi karanlık sen bana güldün pili bitmişti robotlaşmış insanların bitmeyen pil oldun insancıklara onlara güldün rüzgar savurdu saçlarını kıskandım yoksa rüzgara da mı güldün? kimse bilmezdi senin gülümseyen bir gül olduğunu gül bahçesinde hele ki bana güldüğünü kimse görmezdi herkez seni dikeninle tanırdı sonra soldun bana soldun bense hep seni soludum ... 25.11.2009 |
tebrikler
hayırlı bayramlar