Göz Yaslarim
Göz Yaslarim
Dertlerimle bas basayim cöllerde gezen bir avareyim beni soranlara öldü deyin ne olur bu garip askima gülmeyin sevmek ne kadarda zormus bilemedim seni görmeden ölemedim alir basimi giderim uzaklara kimseler gelmesin kimseler sormasin ben zaten kayp etmisim ezzelden artik yoruldum tutun ellerimden bir yildiz kaydi gök yüzünden ben seni sevdim dönmem sözümden ben bende deyilim ben senzis neyleyim aci bu askima izin ver gideyim Sevenlere soramadim mecnun olmusum bilemedim sevgine inandim birakip gidemedim sen sözünü tutamadin beni boynu bükük biraktin sirtimda bicak darbesi yikildi gönlümün sevda kalesi beni hic sevmemisin anlayamadim sevgim kör etmis gözlerimi gelde duy bu feryatlarimi neden niye hic acimadinmi bana gittin arkana dönüp bakmadan hayati zehir ettin sen bana askimdan ölüyorum su halime bir baksana ben bende deyilim ben senzis neyleyim aci bu askima izin ver gideyim Gitmem lazim böyle olmuyor göz yaslarim dinmiyor kime yanayim kime anlatayim bu askimi yildizlarda kayar durmaz yerinde gidiyorum bir mechule resmin hale ellerimde sevmeyen sevenin halinden anlamaz gercek sevmeyen bu aciya dayanamaz ne söylesem ne yapsam seni birakip nereye kacsam aska yenildim sevdim ama hic sevilmedim günesin batisini izliyorum baska diyarlarda senzis yasamak cok üzüyor beni ben bende deyilim dönemem artik geri ne soran var nede arayan dayan gönlüm dayan tek ben miyim aski icin aglayan ben bende deyilim ben senzis neyleyim aci bu askima izin ver gideyim Zül-Karneyn Osmanli |