SEN YOKSUN DİYE
Kapladı kara bulutlar gündüzlerimi,
Tükettin bir zamanlar kıyamadığın gençliğimi. Şimdi sen varken ektiğim çiçekler bile Yoksun diye terkettiler penceremi. Odamın hali harap;darmadağın, Anılar bir bir saçılıyor etrafa. Vuruyor yokluğunu yüzüme herbiri, Kanatıyor yine bu çaresiz yüreği. Sensizliği haykırıyor dilim şimdi sadece, Aşkın ben de çözemediğim bir bilmece, Her geçen gün yokluğun kalıyor sadece, Sence yetmez mi artık bu ayrılık bu çile? |