Bana verdiğin mutsuzluk var elimde,
Oyuncak etmişsin deli yüreğimi kendine;
Dağladı yüreğimi, barışman, küsmen;
Üze üze beni erittin şu bedenimi;
“Uğrunda ölürüm.” deyişim,
Her gece kadehlerde teselli arayışım,
Eskidendi...
Gülüp geçiliyormuş aşkıma, maziymiş.
“Ölürüm.” diyen, delilik eden benmişim.
Uğrunda kendimi yıpratmışım;
Hep kahrola ola deri kemik kalmışım.
Senin için ölmeler, gözyaşı dökmeler,
Eskidendi...
Tam vazgeçmişken yaşamaktan,
Küçük bir tebessümünle bağlandım hayata,
Farkına varmadan ne de çok yanmışım?
Sevdiğini zannedip kendimi bitirmişim.
O delice sevmeler, çocukça tutkular,
Uğrunda ölmeler,
Eskidendi...
Oysa değmezmiş, sevmeye...
Oysa değmezmiş, uğrunda ölmeye...
Sevmeler, uğruna ölmeler, sevgilim;
Eskidendi!