yanlız kalmadım diye üzülmesin kimse
hepimiz kalacağız sevinsekte üzülsekte...

önüme serilmedi kırmızı halılarda mutluluklar,
kimse uzatmadı gümüş tepside sevdayı,
kendim buldum tüm kahroluşu,
çektim cefayı en güzelinden,
ah bir gören olsaydı çekilen çileyi,
dayanamazdı en dayanıklı gaddarın yüreği…



tren katarları taşımadı benim yüküm kadar bir yük,
her istasyonda bırakmadım acımı parça parça,
topyekûn bir sevda bu,
bana ait,
senden izler taşıyan,
raylar aynı yan yana bize inat,
istasyonlar beni sana yaklaştırmıyor,
yolcular yüzüme bakıp bana acımaya çalışıyor,
oysa bilmezler senle ne kadar mutlu olduğumu,
onlarda haklı,
yüzümde senli hatıraların izleri var,
anlıma yapıştı sanki
bir hasretlik hüzün,
gözlerimden akan yaşlar aldatıyor herkesi,
bazen kendimi de,
mutluluk gözyaşı duymadı mı kimse,
bulutlara yardımcı olma çabası benimkisi,
bu hayat hep yardımcı rolleri sundu,
kimse farkında değil,
sen başrol,

ben,
yardımındayım her daim,
yaşadığım süre boyunca,
yaşamak sen oldukça,
sensiz olsam da…