3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2381
Okunma
Gülerken bile ağlayabiliyormuş insan
İçten içe yiyebiliyormuş kendini.
Ölürcesine Sevebiliyorken birini
Yalanda olsa sevilebiliyormuş meğer....
İnanmak istemesede inanmak zorunda
Bırakılabiliyormuş meğer..
Her şeyin en güzelini senle yaşamıştım halbuki..
Sevmenin en güzelini sende tatmıştım
Aynı zamanda acının da en çekilmezini…
Acısıyla tatlısıyla mutluydum seninleydim çünki..
Şimdi ise sensizim …neyleyim ben böyle sevgiyi..
Neyleyim ben sensizliği….
Avunmuyor bu gönlüm
Kanmıyor her şeye artık; Bir çocuk misali..
Ne kahve falları
işe yarıyor..
Hiç bir şey ama hiç bir şey seni bana geri vermiyor
Ey zalim sevgili..!
Anlıyorum
Anlıyorum artık …
Sevgime değer bir sen yokmuş
Karşımda meğer..
Cevap Yaz