Bir çocuk misali…
Gülerken bile ağlayabiliyormuş insan
İçten içe yiyebiliyormuş kendini. Ölürcesine Sevebiliyorken birini Yalanda olsa sevilebiliyormuş meğer.... İnanmak istemesede inanmak zorunda Bırakılabiliyormuş meğer.. Her şeyin en güzelini senle yaşamıştım halbuki.. Sevmenin en güzelini sende tatmıştım Aynı zamanda acının da en çekilmezini… Acısıyla tatlısıyla mutluydum seninleydim çünki.. Şimdi ise sensizim …neyleyim ben böyle sevgiyi.. Neyleyim ben sensizliği…. Avunmuyor bu gönlüm Kanmıyor her şeye artık; Bir çocuk misali.. Ne kahve falları işe yarıyor.. Hiç bir şey ama hiç bir şey seni bana geri vermiyor Ey zalim sevgili..! Anlıyorum Anlıyorum artık … Sevgime değer bir sen yokmuş Karşımda meğer.. |
Saygılarımla