anladım sevgiymiş gözlerim
hüzünden kimi zaman maskem
mutluluğu ararım kahkahada yada bir öksüzün bakışlarında bir gülün goncayken açışı gibi zorlandığımda yetişir imdada kuştur gönlüme dalıp ısıtır bir anlık bakışın benden alır balığın ışıkla ağlanması gibi alırlar beni kirli dünyamdan götürürler güzeller evine az mutluluğum birden aralanır gurbetimin bed çığlığından bu uğursuz gidiş bitecek mi seven sevenle geçişecek mi her birr için minnettarım da öz nimetime nankörüm niçin tanrım kendini aşkınla bildir sevmeden bilinmiyor değerin ne nimet ne yaşam güvenin anladım sevgiymiş gözlerim |