ÖMRÜMDESİNGüftesine ismini düşürdün; giderken benden, bütün şarkılara. Aynalara yüzündeki güzelliği yürek yansın diye özlemini düşürdün. Yinede ızdırap duymadım seni sevmekten. Biterken her günün gecesinde seni diledim rüyalardan. Şimdi vuslat ötesi oldu alıştırdığın hasret. Gamzede bir harlı dem oldu gülüş. İsmini anarken hıçkıran o dudaklardaki büzülüş. Vazgeçmedi yüreğim seni sevmekten! Ömrüme yangınını düşürdün. Saçlarıma dokunduğun yerlere ak. Bu ebedi gidişin bana mahşerde ayrılmayan dönüş olacak. ALEV YAVUZ 29/09/2009 |