Kimsesiz/im
herdem yanan yüreğim
herdem isyanım var kadere ağlarım bitmez tükenmez yaslarım var kimseler bilmez anlamaz halimi kimsesiz/im kimsesiz ben bir sevgilim vardı hiçmi hiç devmedi bir sevdam vardı hiç güldürmedi ben yandıkça herdem yüreğim yandı yangınım beni hiç öldürmedi bakmayın yüzüme kimsesiz/im ben bu gün sordu biri sevdiğin var mı diye dilim varmadı kimsesiz/im diye kan ağladı yüreğim sohbet ederken anladı beni kimsesiz/im ben sevgi saygı dedi dili dolandı bahtımı öğrenince yüzü agardı belki ben anlamadım ama bana ağladı sustu, durdu kimsesiz/im ben Yaratan ALLAH’ım kimseyi kimsesiz koy masın |