SEVGİLİYE MEKTUP…

Ve yalnızlık sigara külü kadar yalnızlık diye başlayan mısralarda

kaybolur dururum bu günlerde

aklıma hep eski bir hatıra gelir

tebessüm ederim

sonra sonra tekrar hüzne bürünürüm

sevgiliye adanmış bir hayattan dem vururum

samimiyetiyle huzur bulduğum,

varlığının gücüyle hayata meydan okuduğum günleri ararım hep

sonra halime bakarım

Bitmişim ben

çökmüş gitmişsin ne oldu sana diye sorarım kendime

sonra hayattan kopmuş biçare deli gibi cevap veririm kendi kendime

cananımdan ayrıldım,

can’ı canan’sız düşünmek böyle bir şey işte

hayattan ümidini kesmiş bir et yığını

ne duygu kalmış ne de sevgi…

Sonra geçmişe dönerim neden sorusunun cevabını bulmaya çalışırım

Ama bir türlü bulamam…

Geçmişte sadece büyük bir aşk akılda kalmıştır çünkü

Herkesin gıbtayla bakacağı geleceğe devamlı gülen gözlerle bakan

İki sevdalının aşkı

Ama şimdi o iki sevdalı uzaklaşıyor birbirinden…

kader mi dersiniz başka bir şey mi bilinmez ama

Hiç istemeseler de akıllarının ucundan gecmese bile ayrılma eşiğine geldiler

Hala bir ışık bekliyorlar,

bu ışık ancak ikisinin tekrar birleşmesi ile tekrar ortaya çıkacaktır

sonra da ama bağlaçları girer hayatımıza ama şu şöyle yaptı

bu böyle söyledi der o bağlaçlar

sonra da sırf bu bağlaçların yüzünden tekrar aynı durumu dönerler

en büyük korkum bu ama bağlaçların birleşerek keşkeleri oluşturması

sonra da kopma anıdır, bir tarafta yarinden ayrılmış bir deli

keşke kelimeleri beynini kemirerek dolanır ortalıkta

bir oraya bir buraya hayattan beklentisi kalmamış

ya Azrail onu yakalayacak ya da o azrailin yanına koşacak

bu lanet olası hayattan kurtulmak için

ya diğeri o da aklımdaki suallerin cevabını tam olarak öğrenmeden

ayrılmıştır yarinden acaba bağlacı kemirir beynini çıkmazlara girer…

işte bu bağlaçlar bizi bu hale getirdi… herkesin önünde ve herkese söyleyeceğim son bir sözüm kaldı;

HEPİNİZİN CANI SAĞOLSUN…

İşte bu bağlaçlar bizi bu hale getirdi. Bu bağlaçlar daha ne can yakacaklar; AMA, ACABA, KEŞKE,MADEM, ÇÜNKÜ…işte bizi bu hale bunlar getirdi.

Vasfı hale ne hacet her şey hayal dizeleri kemirir bu iki sevdalının beynini

Sonra isyanları oynar kaderine isyan eder değerlerini altüst etme uğruna

Her şeyini alır götürür yaratan şefkat tokatları peşpeşe gelir

En başta yar gider, sonra her şey…

Hiç mi ümidi yok bu iki sevdalının,

Var diye içeriden bir yerden bir ses gelir aniden

Heyecanla, tabii ki var diye gürleyen bir sesle geliverir

Adı UMUT’tur ve hayata dair ümitvar olunması gerektiğini

Zorluklar, sıkıntılar hep Allah’ın bir imtihanı olduğu dile getirir

Ses tonunda ki manevi güzellik kulaklardan içeriye doğru

Kalbe varıncaya kadar heryeri dolaşır

Sonra sevginin aşkın her şeye rağmen

bütün zorluklara sıkıntılara göğüs germek için

manavi kalkan görevi oluşturuduğundan bahseder

sonra hiçbir şey yokken insan vardı

insanın özünde de sevgi vardı diye sözlerine devam eder

sorunların çözümü için yol gösterir sorar iki sevgiliye

sen …., …..’ seviyormusun?

Cevap verir …..

- canımdan çok

sonra diğer sevgiliye sorar ya sen seviyormusun …..’ı?

- ölürcesine

sonra ikisini karşısına alır ve konuşmaya başlar ikinizde birbirinizi çok seviyorsunuz,

ikinizde birbirinizin için her şeyi yapmaya hazırsınız? Bu kısacık dünyada belki bir çok

insanın başaramadığı şeyi başarmışsınız…ve tatmışsınız.

SEVGİ…

Sevginizi silah gibi kullanın, emin olun ki sevgi sizi bütün kötülüklere karşı korur.

Birbirinize kenetlenip bir ömür boyu mutlu olmak sizin elinizde

Karşılıklı anlayış her şeyin önüne geçer

sonra kaybolur gider sonuçta her şey iki sevgiliye kalmıştı

düşünüp taşınıp doğru kararı vermeleri gerekiyordu.



DUAM TEMENNİM SEVGİ KAZANIR…O ADİ BAĞLAÇLAR KAYBEDER…