önce bilmeni isterim ki
seni seviyorum
içimden seni bırakıp gitmek gelmiyor
göz kapaklarıma yerleşen uykunun güzelliği bile
anında terk ediyor beni
açılan gözlerim yüreğime tercüman oluyor
sen bir şeyler dedikçe bir yumru takılıyor
gitmiyor ellerimin arasından
karşımda bana bakarken derin derin
gözlerin konuşurken uzun uzuun
içimden seni bırakıp gitmek gelmiyor
hiç insan canını bırakıp gidebilir mi?
hiç sordun mu kendine arkasını dönüp gider mi diye
yaşar mı bu beden sensiz
sensiz nefes alır mı
yada bakar mı ufuklara
görür mü gökkuşağını feri gitmiş gözleri
içine sindirebilir mi seni seviyorum dedikten sonra
arkasını dönüp de gidebilmeyi
becerebilir mi ayakları yürümeyi
düşündün mü hiç arkasını dönüp gider mi diye
aklı kalır mı gittiği yerde dedin mi
hiç sordun mu kendine
ruhunu bırakıp gidebilir mi diye
bir de bana git diyorsun...
ve diyorsun ki bana;

ve ben…
öncelikle yazdıklarını bildiğimi bilmeni isterim
beni bırakıp hiçbir yere gitmedin ki bu güne dek,
aynaya bak..
yüzündeki tebessümde beni göreceksin,
nefes al..
içine çektiğin havada ben varım
etrafını dinle..
duyduğun her şeyin içinde ben varım
o güzelim İstanbul sabahını içine çek..
aldığın her kokuda biraz ben varım
ve..
yediğin yemekte içtiğin birada tattığın her şeyde
benim tadımı alabilirsin.
Ben dışarıda değilim
Ben ilk günden şu ana kadar hep yanında hep içinde hep etrafındaydım
Ve yine ben..
Hiçbir zaman arkamı dönüp gitmeyeceğim
Senden de gitmeni istemeyeceğim
Aklın ve kalbin bende olduğu sürece
Bu içimdeki kalbi durdurup da ölmeyeceğim
Seni seviyorum…