ÖLMEDİK
Her gün başka acı bir başka yara
Ağlaya ağlaya yaşım kalmadı Bilmem hatamız ne bahtım mı kara Halimden anlayan bilen olmadı Ne yana çevirsem başım kanıyor Her söze her işe içim yanıyor Beni gören dostlar deli sanıyor Acımı derdimi kimse bilmedi Çıra gibi yandım tutuştum zahir Ne olur halimiz bilinmez ahir Eğliyor görenler binlerce kahır Yüreğim kanadı dostlar silmedi Başıma dayadım binlerde derdi Önüme yarenler engeller gerdi Ben yardım istedim oysa taş verdi Ömrümce bu yüzüm benim gülmedi Tükendim, gönlümde tükendi sabrım Beklesen kazılır bilirim kabrim Yardım eyleyecek bilirim Rabbim Bu millet bilin ki daha ölmedi. Mustafa Göktekin |
Eteklerimize ateş sokuldu
Boynumuza yağlı urgan takıldı
Akıllar uykuda sanki çakıldı
Yüreklerde mühür söküm gelmedi.
Ne etsem ne yapsam sancılı yürek
Kale kapısında oynuyor direk
Ellerim çaresiz boynum bükerek
Dilimin feryadı dağı delmedi.
Çoban Çeşemesinden selam ve saygıyla...