CEBRAİL AÇAN
Varmaya kısmet olur mu haktan
Haksızlık tat alır mı hayattan Gerimi gelir sanırsın acaba Gönül oku çıkınca yaydan Görün deryada bu şen kulu Şaha varmaya çizmişiz yolu Yağmur yerine vurunca dolu Eylerim türaba bu gül teni Fazlı kulum geldim dünyaya Dost kervanı kurdum bu yola Dosta giderim kalmadım yaya İkiliği yok ettim ilimden yana Eyledim kışımı bahara ayan İnsanlık bitiyor gayrı uyan Düşünce olmaz ki hatır soran Bıraktığın onur olsun gönülde kalan Gül olup bedende gönülde açan Can yoldaşı oldun Cebrail açan Dost olamaz yoldan kaçan Sevdayı gönlüme eyledim canı |