ŞEHİRLERİMİZ VE BİZ
Şehirlerde büyüdük biz.
Parksız,salıncaksız şehirlerde. Ama bir köy ortamı özgürlüğünde Koşabileceğimiz kadar O güzel mahalle bahçelerinde. Ve yakan topumuzu oynayabilecek kadar Sessiz,sakin Ve toprak sokaklarda. Arka mahallemiz vardı Her mahallede adı aynı olan Ve orada mutlak bulunurdu İki taşla kale yaparak, Top oynayacak kadar Boş bir alan. Engebeli olsa da toprağı Düştüğümüzde dizlerimizi yırtsa da Sivri ve keskin taşları, Futbol sahamızdı orası Gözümüzde kocaman. Mutluyduk… Her şeyimiz vardı sanki. Az şeyimiz ama her şeyimiz. Adına mile dediğimiz oyunu Camdan misketlerle oynardık. Hem de gazoz kapağına. Kılıçlarımız tahtadandı Ve kendimiz yapardık. Tahtadan arabalarımız vardı Becerip kendimiz çakardık. Biz şehirlerde büyüdük Bir köy ortamı özgürlüğünde. Ama köylü değildik. Ve bu kompleksmiş gibi Hep içimizde taşıdık. Bir büyük şehre gittiğimizde ilk, Babamızla ya da tek, İşte o zaman gördük Kule gibi yükselmiş Bahçesiz apartmanları, Ve Anayola dönüşmüş Asfaltlı sokakları. Gerçek şehirler böyle olmalı diye Belki de ta o zaman kafamıza yerleştirdik Mimari canavarları. Ve büyüdük… Oralarda okuduk üniversiteleri. Şehir de ne demekti ?.. Köylüce… Oralarda adının kent olduğunu öğrendik Böylece… Kentli olmanın havasına kapılıp O kentlere olan hayranlığımızla döndük Geriye. Ve sonunda Yaratacağı canavarları taşıyarak beyninde, Yaşadığı şehirleri Geçmişinden utanırcasına bozan Ve kendine ait hiçbir iz bırakmayan Ama her zaman Geçmişine ağlayan Bir nesil olarak Belki de tarihe geçtik Böylece… |
misket oyunu sanırım zerdali çekirdeğinden başlamış babam öle anlatmıştı benimle misket oynamaya katıldığı zaman.
şimdi üç tane erkek yiğenim var 6 ile 10 yaş arasındalar ve benim yaşadıklarımı yaşayamayacaklar çok üzülüyorum onlar adına tıpkı babamın yaşadığı çocukluğu yaşayamadığım için üzüldüğüm gibi.
ne bileyim evde kilolarca olsa da erik arka sokaktaki hacı amcanın ağaçlarına dalıp da erik yemek daha bi tatlı oluyordu hele aşağıda gözcü bıraktığımız arkadaş " HACI GELİYOOO" diye bağırdığında yaşadığımız heyecanı anlatamam.
neyse hocam çok uzun oldu sanırım ama bundan altı üstü 14 sene öncesinden anılarımdı bu anlatmaya çalıştıklarım. dünya ne çabuk değişiyo.
yüreğinize sağlık şiirlerinizi büyük bi zevkle takip ediyorum. saygılarımla efendim.
wural tarafından 12/18/2009 10:54:30 PM zamanında düzenlenmiştir.