uçurum yakın
Saçlarının peşindeydi gece.
Şiir artığı yıldızlar dökülüyordu. Acizdi ateş böcekleri, gölgeni aydınlatmaktan... Loş nefeste parlayan; cam kırığı umutlardı... Elmas sanılan. Çünkü; çok titrektir, sönmek üzereyken mumun alevi. Ve çünkü; hülyalar kan kaybettirir, sebepsiz yaşamalara... Ansızın yorulmak vardır, varlığı meçhul siyah bülbülü ararken; bu karanlıkta... Uçurum yakın... Gayret lazım... Geceden, saçlarından, senden... Dilimdeki nitrat pasından... Kurtulmalıyım... |