boğazımda,
adın takip etsin gölgem gibi.
Yeter ki unutma beni
bir tebessümde sevdim de sevgili.

Biliyorsun imkanı yok bu aşkın sevdiğim.
Geceler boyu başka koyunlarda düşünmek / düşünülmek.
Birde acısı saplanırsa kalbime ayrılığın,
kavuşmanın imkanı yok sevdiğim.

Düşlerime gel kokla beni sevdiğim.
Kokla ki nefesin dokunsun tenime,
Unutmak isterken seni
dudakların kalsın dudaklarımda
son isteğim unutma eyyy sevgili.

Bu gece bütün sazlar bizi anlatacak nağmelerinde,
gizli buluştuğumuz köşeler dillenecek,
seni beni anlatacak çocuklara,
şair, çiçeğini sevmişti diyecek fısıltılar.

Bu gece neyler adınla ağlayacak sevgili,
“peşrevin nağmesinde bulmuşken seni”.
Bu gece sus lal olsun dillerimiz,
gözlerin aklımda hüküm sürsün,
ben sorarım ama
sen yine de bana evet sevdim deme sevgilim.

Sus lal olsun dilin,
bari bu son gece konuşma.
Aşkın nağmelerinde dil olsun gözlerin
her şey bomboş senden gayrı
seni gönlümde sevdim bil,
bil yeter ki sevgili.

Biliyorsun,
bu defa zamansız buldu aşk bizi
sen yine düşün ki narin göğsünde
yatan yorgun benim,
ben yalnız seni koklarım.

Geçtiğim sokaklarda
göz yaşlarımla yazıyorum adını kaldırım taşlarına.
Sevdiğim
korkarım söylemeye ama
bu şehir sensiz yaşamaya az gelir.

Bu ritimsiz sazlar,
seni anlatmaya az gelir.

Korkarım gözümden damlayan yaşlar sana az gelir.

Ankara, 28/09/2009
İbrahim İMER