Bilirmisin,

ışık aydınlatırken bütün sokakları
bir güneşin karanlığında kalmayı
ve bulmak varken güneşte mutluluğu
bir mum ışığında aramayı

Bilirmisin,

bütün seçenekler varken
hiç birini seçmemeyi ve bir hiç olmayı
yanlızlığa isyan ederken şiirlerinde
kalabalıktan kaçmayı ve yine yanlız kalmayı

Bilirmisin,

mutluluk konerken pencerene
pencereni kapamayı ve mutsuz olmayı
bütün ümitler yeşerirken bahçende
hepsini bir,bir koparmayı ve ümitsiz kalmayı

bilirmisin,

her ananın gözyaşında akıp gitmeyi
kaybolmuş yılların ardından boş bakmayı
zengin sürerken sefasını mazlumun acısını
ve elinden bişey gelmeden boyun eğmeyi
her gözyaşını,her zulmü, her yalanı
sen yaşamıssın gibi her acıyla yanmayı

ve bilirmisin,
yaşamak dururken ölümü özlemeyi
gerçekler içinde
bir yalan olmak istemeyi...

Esra Çolak