OYUNCAKLARI DA BOZDU ZAMAN...her sabah başucumdan alır giyerim çocukluğumu yeniden. işe gider çelik-çomak oynarım ne çıkar büyüdüysem çizgili topacım rengarenk bilyelerim yok gerçi, bugünlerde kumdan kalelerimi de yemiş, bitirmiş deniz. bilseniz nasıl gizledim çocukluğumu içimde senelerdir bet beniz prangalı kelebeğe dönmüş derdiniz. emin olun büyüdüysem suç benim değil. ortalığa bunca kin bunca nefret saçılmışken Şeytan’a uymadan hala gülümsüyorsam bilin ki çocukluğumdan. doğru, elma şekerimi kimseyle paylaşmadım cezama da razıyım suçum bu kadarsa. gerisi iftira demokrasi diye diye ne kimseye saldırdım ne Irak’ı bombaladım. kulağıma fısıldanan vaatlere kanıp da açılım da yapmadım. çok şey istemedim zaten hayattan yükseklerden korkarım. soluduğum huzur bir de can yoldaşım avucumda kalanlar. bakmayın çocukça gülümsediğime şimdiki oyuncaklar çağa ayak uydurmuşlar ne ben onları anlıyorum ne onlar beni anlıyorlar... 27-10-2009 ....Ayvalık.... H.Hikmet Esen |
zaten hayattan
yükseklerden korkarım.
soluduğum huzur
bir de can yoldaşım
avucumda kalanlar.
bakmayın
çocukça gülümsediğime
şimdiki oyuncaklar
çağa ayak uydurmuşlar
ne ben onları anlıyorum
ne onlar
beni anlıyorlar...
Çok beğendim elinize sağlık.Özgün bir tarzınız var.Saygı ve esenlikle.