Telkin
Bilmem hangi zamanındayım bu koca evin ve hangi odasında..
Ne zaman haykırsam duvarlardan dönüp suratıma çarpıyor sesim. Bir sıkıntı, bunaltı, bir boşluk; soğuk ve kapkara. Haykırsam ne zaman; ölü gibi nefesim... Sev derdi oysa annem, sev diyordu yüreğimde bir ses; Sev demiştin ya Usta.. Bu sessizlik beni öldürecek Ve bu sensizlik gömecek beni bir yığın kalabalık arasında. Üzerimde her geçen yılın hazan yaprakları birikecek, Sensizlik kokacak yine toprak, su ve hava.. Sev derdi oysa annem, sev diyordu yüreğimde bir ses hep Sev demiştin ya Usta.. Bülent Öztürk |
çok güzel bir telkin...
aslında karşımızdakini kendi egolarımızdan,
kendi egolarımızı karşımızdakinden ayrı tutarsak,
daha özgür olur aşk, sevgi.
yalnızlığımıza, hüznümüze, onsuzluğumuza
bahane göstermeyiz böylece sevgiyi.
sev...
Mevlana lezzetinde "nasıl olursan ol, gel" der gibi...
saygılarımla.