VE ONLAR
VE ONLAR...
( Adana’ daki sağlık skandalı ) ... Onlarda insan neden bu işkence. Neden bu eziyet ? Hayat onlara mı karanlık ? Yoksa biz mi öyle görüyoruz ? Ah !... Ağlamak istiyorum. Dedem yaşındaki insana dayak (!) Nerde , bu insanlık nerde ?... Uyku halindeki bir insana Tekme-tokat giren hainler... Bu mu insanlık sevgisi ? Bu mu insanlara saygı ? Ah !... Ağlamak istiyorum. Ağlıyorum... .... Feryat halinde haykıran bir insan. " Beni bunların elinden kurtarın " Deyince oluk oluk akıyor gözyaşlarım. Onlar hasta şevkate ihtiyaçları var. Kuru bir ekmeğe muhtaç onlar... Sıcacık bir çorbaya ihtiyaçları var. Lakin yemek , yemek bir yana... İnsanlara akılalmaz işkence yapılıyor. İnsanlık ayıbı işleniyor oysa. Kelimelerin bittiği an bu olsa gerek. Ah !... Ağlamak istiyorum. Ağlıyorum... ... Gece vakti bile süren insanlık çilesi. Allah’ a teslim olan insana saygısızlık. Elleriniz kırılsa diyorum keşke. Bu ne rezalet bu ne rezillik ? Seccadesinde namaz kılan hastaya dayak (!) ... Savunmasız bir hastaya taciz - tecavüz. " Allah’ım inanasım gelmiyor" diyesim geliyor. Bir hasta bakıcı böyle mi olur ? Söylüyorum : " Onlar bunu hak ettiler mi ? " Hasta insanı tedavi olması bir tarafa. Zavallı hastalar eski hallerini arar oluyor. Yazıklar olsun , ne diyim yazıklar. ... Bİr hastanın kuru bir yerde yattığını gördüm. Ne kadar acı değil mi ? Ranzalar nerde ? Bİtmiyor... saysakta bitmiyor. Hastane değil toplama kampı sanki. Hortumlarca yıkandıklarını görünce. Tüylerim diken diken oldu. Savunmasız bir şekilde onları seyrettiğime Seyirci kaldığıma lanet ettim kendime. İnsan insanlığından utanır onları yapınca. O Hasta bakıcı ve personeller insan mı ? ... Yok yere pas pas yapan zavallı hastalar. Yok yere bulaşık yıkayan hastalar... Yok yere bir parça ekmeği çöpten alıp yiyen. Hastalara küfür ve sınırsız dayak... Yıllarca dayak hep dayak kim olmaki ister. Onların yerinde kim olmak ister * Elbette kimse olmak istemez. Rahat uyku uyumak yasak oldu bana artık. Devlete hizmet eden daha çok var böyle kişiler. Bunlar sadece birkaçı. ... ( "DEŞİFRE" proğramına sonsuz saygılar... ) |
çocukluğumuzu
gülümsemelerimizi kaybettik
ne kendimize geldik
ne kendimizden geçtik
öylece ortada
ortanın kaldırımlarında
yollara savrulduk
zayıfız diye
edilmeyen işkence
söylenilmeyen laf kalmadı
bir toprak uğruna
bir hava niyetine
çok kan döküldü
ve kan döküldükçe
insanlık öldü
ölülere rahmet okunmadan
kemikler sızlıyor şimdi
ne duyan
ne eğilen var yaraya...
MESELCİ