İsimsiz Satırlarla Cisimsiz Sevgiliye
Çok mu geç kaldım seni sevmeye
Ne vakit geçti ilk sevdiğimden bu güne Kaç bahar sürmüş kuytulara atışım kendimi Ne vakittir kaçıyor gözlerim gözlerinden Bilmezdin, ölüm çökerdi seni her gördüğümde içime Korku kokardı rüzgârın Israrlı bir heyecanla beraber Sinsice korku akardı gönlüme Bir kaçış alırdı aklımı o vakit Aklımdan eden yolundan da süpürürdü sarhoş bedenimi Seni gördüğüm vakitler Hayalet saatlerdi Söyledim kaçtığımı, saklandığımı kendime Sen değildin kaçışımın sebebi Lakin sendendi korkum Kıldan ince kılıçtan keskindin Sevdanın sırattan olduğunu bilmeden Ben seni cennet gider gibi severdim Bilirdim ölümüm senden değildi Ama ecelim küskün bakışların sanırdım Gülüşün gözlerimden silinmezdi hiç Ve gidişin de içime işlemişti bir ince hastalık kadar ezinç Ben seni sevemedim ki sevdiğim Sen bunu hiç bilmedin ki Ben seni sessiz sevdim Bu geç kalış koyuyor fakat; ben seni sensiz sevdim Benim esrarlı esaretim... canALİ |