UÇ UÇ BÖCEĞİBir çayır kenarı, gün ortasında Kondu parmağıma uç uç böceği. Dertleşti benimle kanat sesinde Andı cananını uç uç böceği. Allara bürünmüş kendi halinde Ömrünü tüketmiş aşkın yolunda Çiçek yaprağında, gülün dalında Yattı düşlerine uç uç böceği. Papatya dalını fazla severdi Yaz olunca dallarına konardı Kim bilir ki aşk yüzünden delirdi Havalandı yine uç uç böceği. Beyaz benekleri aşkı sunardı Al bedeni Güneş gibi yanardı Hüzünlere düşer yoldan dönerdi Çaresizce kaldı uç uç böceği. RABATLI her çiçek alırdı seni Aklına düştükçe dilerdi seni Can gibi cananı bilirdi seni Diyar diyar uçtu uç uç böceği. Ertürk DEMİRCİ |