Hayat ne Paris'miş ne İstanbul'muş...
O kırık çizgiler sarmış alnını
Demek ki senin de miadın dolmuş Sen sen ol unutma insan yanını Hayat ne Paris’miş ne İstanbul’muş... Toplasan vefâyı inan kırk etmez Kader çizgisinden asla çark etmez Nerede yaşarsan yaşa fark etmez Hayat ne Paris’miş ne İstanbul’muş... Getirdin şu dünyaya yaşa be annem Sorarsan şu gönlüm paşa be annem Soğuk su katmışlar aşa be annem Hayat ne Paris’miş ne İstanbul’muş.. Deliler akıllı, akıllılar saf Duygular ediyor içimde tavaf Nefret etmez olmuş sevgileri af Hayat ne Paris’miş ne İstanbul’muş... Anladım haybeye kürek çekmek bu Zengin sofrasında yavan ekmek bu Bir gece yarısı dibe çökmek bu Hayat ne Paris’miş ne İstanbul’muş... Aldım ben göçümü gitmeye hazır Çoluğa, çocuğa bıraktım hasır Düzelmez bu gidiş, geçse bir asır Hayat ne Paris’miş ne İstanbul’muş... OKTAY ZERRİN |
Anlamı ve düşündürücüydü...
Saygımla şair...