Beni affeyle Rabbim

Ne mülkünde gözüm var,nede kul cemalinde
Ben bir yaralı kulum,beni ’affeyle Rabbim
Ne bir hulk,de gözüm var, nede dil kemalinde
Ben bir yaralı kulum,beni ’affeyleb Rabbim

Zikre tabi et beni,hayatım bulsun safa
Gönlümü müzeyyen kıl, ahrette verme cefa
Güz geldi hazan vurdu, samyeli vermir vefa
Ben bir yaralı kulum,beni ’affeyle Rabbim

Sofi çayı dağıtır, sevda dolu demlikle
Beni bana bırakma,bendeki bu benlikle
Ruhum yorğun ben solğun, göz yaşarmaz kemlikle
Ben bir yaralı kulum,beni’affeyle Rabbim

Hayat çok erken bitti, saniyeler ard arda
Kulu yaratan güzel,kulu bırakmaz darda
Dünyaya meyl etmeyip, Hak için yanan karda
Ben bir yaralı kulum,beni ’affeyle Rabbim


HULK... Huy. Ahlâk. Tabiat. Yaratılıştan olan haslet. Seciyye. Cibilliyet. * İnsanın doğuştan veya sonradan kazandığı ruhî ve zihnî hâller.

MEYL.. Ortadan bir tarafa eğik olmak. * İstek. Yönelme. Arzu. * Sevme, tutulma, âşık olma. * Gönül akışı.

MÜZEYYEN.. Bezenip süslenmiş, ziynetli.
SAMYELİ.. Sıcak memleketlerde esen bunaltıcı rüzgâr.