** divan şiiri ile başlayan ve çağdaş türk şiirinde de değişmeyen,
cennetten çıkma, huriden kalma " tanrıça kadın mitosuna" karşı yazılmış
bir şiir denemesidir***

KESİK PORTRELER

biri vardı;
gecenin tüm karasını emen gözleri
penceresiz evler gibiydi -karanlık ve de nemli-
bir de,iki de bir sönüp duran gözünün feri...
bir boşluk duyarsın ya hani, ta şuranda korkunç
işte tam da o boşluğu dolduran hüzünlü şarkılar gibiydi
-hüzünlü ve kederli-

biri daha vardı,
ilk bakışta eksik kalırdı yüzünün bir kısmı
ben onu alır,görmek istediğime tamamlardım
bazen öylece bırakırdım nedense
-öylece ve eksik-

başka biri daha vardı,
ne çok biçimli ağzı,yanağında gamzesi
ne de iri siyah gözleri vardı
ama gülünce
sadece ağzının kenarıyla değil
ya da gözlerinin içi veya yanakları
bütün yüzüyle gülerdi
ve bütün yüzüyle güler gülmez
bütün bütün güzelleşirdi
(ben bu gülüşü alır gözlerime sürerdim
dünyaya daha aydınlık bakabilmek için
-aydınlık ve renkli-)

biri yoktu -olmalı mıydı-
başka biri de yoktu
daha başka biri hiç yoktu...