YARİME
Bir yârim vardı
Kalbimi ona verdiğim Onsuz nefes dahi alamadığım Benliğimi ona feda ettiğim Bir yârim vardı Her sabah elimde gül kapısında beklediğim Hasretinden hasta düştüğüm Ona olan aşkımı dağlara taşlara yazdığım Bir yârim vardı Günü geldiğinde ondan kopamadığım Onsuz yaşayamam dediğim Aşkını kalbimde taşıdığım Oysa o Şimdi çok uzaklarda Belki yalnızlığın ortasında Beklide başkaların kolları arasında Herkesin gelip sorduğu Benimde öldü dediğim Aşkını kalbime gömdüğüm Onsuz bir gün değil her gün öldüğüm |