7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1265
Okunma
Bir yârim vardı
Kalbimi ona verdiğim
Onsuz nefes dahi alamadığım
Benliğimi ona feda ettiğim
Bir yârim vardı
Her sabah elimde gül kapısında beklediğim
Hasretinden hasta düştüğüm
Ona olan aşkımı dağlara taşlara yazdığım
Bir yârim vardı
Günü geldiğinde ondan kopamadığım
Onsuz yaşayamam dediğim
Aşkını kalbimde taşıdığım
Oysa o
Şimdi çok uzaklarda
Belki yalnızlığın ortasında
Beklide başkaların kolları arasında
Herkesin gelip sorduğu
Benimde öldü dediğim
Aşkını kalbime gömdüğüm
Onsuz bir gün değil her gün öldüğüm
Cevap Yaz