AĞLAYABİLİRSİN KARANFİL !..Yürek coşkusu zamana yenik düşüyorken Nerde kaldı o eski saf neşeler Silinip, uçup gitti pırlanta gönüller Kar misali eridi insanlığa yön veren erenler Vefalılar(!) hal hatır sormadan toz oldular Karanlığa gömülüyorken insanlık Dünyanın güneşine pranga vurdular Ağlayabilirsin karanfil gün gün soluşuna!... İnsanlığı öylesine çok sevmiştim ki karşılıksız Vicdansız savaşlara dur demiştim Kardeştir kardeşe özünden omuz veren Kin tohumlarıdır ÖZLERİME kurşun sıktıran Gardaş Azerbaycan’’mı bana küstürten Kerkük’lü soydaşı uzaklardan inlettiren İstanbul’umu derinden ağlattıran Vahlarım bitirir beni uykulardayken sen!.. Barış isteyenleri gördük tanklarla ezerken çocukları Hak, hukuk, adalet deyip işgal ettiler Irak’ta, Bosna’da Afganistan’da ırza geçtiler Sinsice kanlı planlarını sahneye koydular Nasıl bir özgürlükse gençleri zehirlediler Altın terli işçilerim kahrını çeker memleketimin Kıravatlı zebaniler kediye yükletir sermayeleri Bense, yanmış dünyanın ortasında can çekişirim!.. Zafer Direniş ... 10 ekim 2009 01.00 |
Anlamlı çok güzel bir eserdi...
Saygılar.