AH, ŞU MEVSİMLER!
İlkbahar, sonbahar yerini verdi;
Yaz kışa, kış yaza karışıverdi. İklim koşulları insanı gerdi; Kâh aygın, kâh baygın yerlere serdi. Havadan nem kapan insanın derdi Eskiden geçimdi, hiç tükenmedi. Tok, acın hâlini merak ederdi; Komşuluk güçlüydü, el erinmezdi. Bencillik, kıskançlık çoğalıverdi; ‘Hep bana!’ diyenler türeyiverdi. Cüzdanlar vicdanla yer değiştirdi; Öz yitti, söz bitti, hüküm verildi. Seçimden seçime umut verirdi Tacirler; şimdiyse kül yutmaz hindi Bile; artık güven değer yitirdi; Akıllar karıştı, dost dostu yerdi. ‘Sensin sana gerçek dost!’, her dem derdi Atam, ‘Hem de düşman!’, ikaz ederdi. Uyarı, duyarlı yüreklereydi; ‘Birlik beraberlik çözümdür!’ derdi. 04.10.2009 |