Efkâr-5 Ekim 2009
Karanlığından korkulmayacak kadar yumuşak bir siyahla boyanmış gün.
Yağmurun serenatına yenilmiş, Sermiş tüm benliğini insanların altına sokaklar. Telaş yok, sessizlik içinde yitirilmeye çalışılıyor bugünlük yaşantılar. Ve özlü sözler türetiliyor sürekli, bir parça su serpilmeye çalışılıyor umutlara. Tek ağızdan söylenen hüzünlü bir şarkı günün kalanı. Dışarıya bakarken ağlamak şart, Ödül yine yitmek sonunda, kaybolmak sıra sıra... YasakSokak Rehabilite Merkezi (İyileştirmez) |
Buğulu camların nefesinde kaldı herşey
Ve ben dünlerin ezilmişliğine inat
Hüzünlü şehre meydan okuyanım...
şiir etkiliydi ve hissettimlerimi de paylaşmak istedim...
tebrikler...her daim dostça kalın :)