Sessiz ve derinden ağlar, ettiğin sükuta yanarım!Bilir misin ağlamayı Gözyaşlarının refakatiyle bin bin dert yaşamayı Hasretin sancısıyla dağlanmayı ve hicran içinde nefes almayı Belki sana çok yakışıyor Pencerenin kenarında sabrederek kanaate ermeyi Bahtın dalgalarında ve baharın insicamında hazını koklamayı Billahi dilemem kimseye Dilim dirliğinden feragat ederek inim inim inlese de Gözlerden boşalan yaşlar hissiyatımı dirilişe davet edecekse Keşkeler şayet bereketse Tesadüf hezeyanları manasız serzenişler için dertse Aşk kalp için en deruni hikmetin bendinde alınacak nefesse Dağlar bağrımda ağlasın Dalgalar gönül ummanımda feryatlara neler anlatsın Sema haykırışıyla rahmete bel bağlasın ve hakkıyla ulaşsın Çocuk neye muhtaçtır Analar hissiyatın bağrından kopan en mümbit cenahtır Aşk rahmetin farkıdır, dirlik içinde sabırla yoğrulan hardır Geceyle göçebelik Kalbim teslimiyette bilemem ne kadar uykuyla ilişik Zahirim dimdik, batınım lekeleriyle fevkalade bariz çürük Olur ya buket sunsam Cazibe için zahirimi katbekat donatsam ve alalasam Ne olur aldırma kalbimin hicranıyla tanışık olma ve korkma Unutma niyetinle hürsün Edebinle zarafetin en müstesna şakıyan bülbülüsün Kalbinde vuslatı hasretiyle anlamlandıran asudeyi payesin İnanmak kanmak içindir Kandıran bizatihi kendini prangaya vuran bir acizdir Kalbi hissedişleri ne bilir, hevesleriyle bütünleşen fakirdir Mustafa Cilasun |
Kimselerde görmüyordum ki, namerdim
Aşkı anlamayan biçare, yaşadığını zikreder,
Böyle asılsız teranelere, kimler iltifat eder…
güçlü bir şiirdi...kaleminize sağlık değelri büyüğüm