Bulutların arasından süzülüyor gözyaşların,
Yanaklarım ıslanıyor.
Arada saçlarını savuruyorsun,
Bedenim sarsılıyor.
Ellerin, yüreğime dokunuyor.
Bedenim, içime dar geliyor.
Öylesine bir yola girdim ki,
Fırtına ortasında savrulan,
Çaresiz bir ceviz kabuğu gibiyim.
Arada ters dönüyorum ama
Hala bir el var, uzanıp
Toparlayan, nefes aldıran.
Tut ellerimden der gibiyim.
En hassas zamanlarda yürümekteyim.
Çok sendelediğim, ama hala
Ayağa kalkabildiğim anlar var.
Sadece anlarla sınırlı,
Ayakta kalabilmelerim.
Bir girdabın içindeyim.
Bakıyorum umutla yukarı,
Masmavi gökyüzü, alay edercesine.
Bir dibe vurum yaşamaktayım.
Sensizliğin doruklarında.
Korkularım derinlerde,
Yüzleşmeler ise, en sığ denizlerde.
Korkuyorum duygularımdan.
Uzun zamandır, ertelediğim uykularımdan
Korkuyorum, karanlıklarından kaçıyorum.
Girdabın ortasında sensiz kalmaktan
Korkuyorum...