Yaşamın kıyısında
Gökyüzünden habersiz,
Tutarsız insan kalabalıkları..

Yassı çerçeveler içinde,
Kül rengi düşleriyle giriyorlar hayatımıza.

Birbirine benzeyen sahte gülüşler yüzlerinde,
Vebanın damgası gibi taşıdıkları.
Dudaklarında da lanetlenmişliklerinin bu emareleri,

Kıvrım kıvrım kıvrılan..

Ve sakat yürekleri ile
Sevgiye yabancı atıflar arasında
Kokuşmuş bir yaşam şimdi,

Hem bulaşıcı!

Ve bir yaşamak ki
Dökük cam faunuslar içinde,
Kulağa kırk kat yabancı melodiler
Ruhumuzu karartan.
Şartlı yaşamlar ve tutuk alışkanlıklar arasında
Benliğimizden uzak,
Birbirimize yabancılaşmalar..

Işığı sönmüş gözler,
Karanlığın kıyısına uzanan.
Ve de kanatları koparılmış yürekler,
Alıp başını gitmekten uzak..

O canım beyaz akşamlarda şimdi biz,
Meleklerle söyleşiriz..

Bülent Öztürk