HÜZÜNLENDİM VE AĞLADIMBugün yirmi dokuzu eylül’ün Aramızdan ayrılalı sen On beş yıl bitti baba Seni ne kadar çok özledim Bütün gün seni düşünüp hüzünlendim Hüzünlendim ve ağladım doya,doya Ağladım gizlice kimse görmeden Gözümün önünden geçti birden Yıllar yılı çektiğin zorluklar Hani anlatırdın çocukluğunda ve Gençliğinde yaşadığın olayları Her seferinde annem dayanamaz Yeter deyip isyan ederdi katlanamazdı Aynı sıkıntıların tekrar dile gelmesine Bütün gün bunlar geldi aklıma Dayanamadım ağladım doya,doya Sen küçükken dedem hastalanmışta Şehirden ilaç getirme işi sana kalmıştı Lakin anca cenazesine yetişebilmiştin Oysa bak şimdi hastaneler bize Bir taş atımı kadar yakın artık Yol ise günler değil dakikalar sürüyor Bütün gün bunlar geldi aklıma Sessizce ağladım doya,doya Hiç bilmediğin yerlere giderdin Birkaç ölçek borç buğday bulmak için Gün boyu yiyecek bulamadığın ve Geceleri aç yattığın zamanlar olurmuş Hayat şimdi çok kolay ve rahat Sabah ekmeğini akşam yemeyiz Bu gün giydiğimizi yarın giymeyiz Yiyeceğin envai çeşidi var beğenmeyiz Bütün gün bunlar geçti aklımdan Ezildim,mahcup oldum ve ağladım Birde en çok neyi özledim biliyor musun Bize oyuncaklar yapardın bıkmadan sabırla Tahtadan kızaklar,topaçlar ve silahlar yapardın Ne kadar çok sevinir oynardık gün boyu Görüyorum şimdi oyuncaklar benzemiyor onlara Hepsi plastik ve naylondan veya kendileri gidiyor Peşinden koşmuyorlar artık oyuncakların Oturduğun yerden oynuyorsun ruhsuzca Senin yanımda olduğun küçüklüğüm geldi aklıma Yine hüzünlendim ve ağladım için,için Senin yanımda olmadığın bu günlere isyan ettim Dayanamadım ağladım hıçkıra,hıçkıra… Erol BORA |
bak gördünmü herkesin rahmetini aldı mekanı cennet olur inşallah
başın sağolsun
selam ve saygılar