Arta kalan yalnızlıkdüş yağmurları bize sunulu bir resimde dillenir içimiz ünlem kaçakları beklenen sorular getirmez cevapları hangi beden kabında durdurulur kanamış ellerinde yanarken gece ve bir lâl şarkı söyler çözülmeyen yalnızlığında bilmece gecelerime düşer gözlerini kaybettiğim sesi uzar uzaklığı sabahlarıma düşerim kaçamadığım aymazlığına bitecekti beraberinde bitirdiklerinle gözlerimde yuvalanan bir enkazın altında kalanlardır götürdüklerinle... Aytekin Orhan |
sevgilerimle