çirozun kokuştuğu çirkef
zavallı bir çirozun omuzlarında
çirkefe batan yaşamın tesellisi kokuşmaya başlamış sevdalarım harama çözülen berduş akşamların gizi yokluğunda eridiğim hazanın karabasanında kan kırmızı bir karanfil savuruveriyorum olmaz sabahlarda ölen karalara tuvalimizde senli renklere bulanan gökyüzü iki kırık çizik şimdi en diplerde kaybolan aklım su oldu sanki akıp gidiyor çürüyen bedenimde ölüme ne olurdu çiroz bende kurusaydım seninle şarabın buruğu damağımda kızarırken ne olurdu dizelerimdeki mor şarhoşluk şafağa karışıpta dağılsaydı yeşilliklerde tek hece erir mi iki hecelik sonda eğer bilseydim bitecek acım yolculuk da paslı bir pencereden el sallardım son vagonda Mersaus 16/05/200…….. |
unutulmuşluktur dost ruhu incitip kanatan
cano gibi bir şiirdi
kutlarım dostum
gecikmiş bir selamla