durmadan koşturdum
bir umuttur hep diyip yarını bekledim
zamansız yollarda amansızca yürüdüm
bir anka kuşu misali göçüp gittim
başka diyarlara..
beklenti hep hüzündü
gülmedi de aslında agmaklı yüreğim
bilmeden sürüklendi kaçışmaların arasında
zayıf düştü kırıldı gülmeyen talihim.
bir çıkar yol bulamadım
ikilemelerin ardında hep anlaşılmayan ben oldum
içime attım birçok şeyi
kabuslarda bile çekiştirilir oldum
acılara karşı direnişteyim
ama elleriyle koymuş gibi yine beni buldular
acıyor canım seni sevdiğimi hiç kimseye söylemedim
bu yüzden dir.
belki bana uzak oluşun beni anlayamayışın
karar verme aşamasındayım
bir çıkmaz yol dayım sonunu bilmediğim
nereye kadar gider tahmin edemediğim
uzak yerlere gitmek üzereyim
herşeyden uzak
karmaşıklıklardan uzak sadece kendimi
anlayabilecegim başbaşa olabilecegim yerlere
gidiyorum.
ve belkide son’a bu denli yakınım
üzmekteyim ilk defa kendimi
boşluga dogru ilerlemekteyim
her anlamsız geçen bir gün daha.