BU ŞİİRİN SONU YOK!!!
Bitti işte bak, bitti
Biti yine mürekkebi kalemin Yarıda kaldı sana yazdığım mektup Bu saatte bulamam ki mürekkebi Ne olurdu şimdi yanımda olsan? Hislerimi kaleme muhtaç olmadananlatsam Hasretten nefret ediyorum, nefret! Kahrolası, kilitledi benliğimi Gözbebeklerime çiviledi kahverengilerii Ve yüreğime kazıdı derinden ismini Beyz bir kağıda ve kaleme adadım kendimi Bakar mısın yüzüme buruş buruş oldu Evin her köşesi hüzün tablosyla doldu Ey yar!Tam şuan şu saniye bu beğin seni düşünüyor Bu kalpsenin için atıyor Bu gözler senin hayalinle besleniyor Ama ne yazık ki habersizsin durumdan Boşverebilse kalbim ne güzel olurdu Ne hoş olurdu kimbilir hayat Gülemiyorum artık Yardımınıza muhtacım Tanrı’m En iyisi alın canımı artık Alın da kurtulaym Mektubumda olduğu gibi Bu şiiri de bitiremiyorum Sana olan aşkımı nasıl sonsuzluğa adamışsam Bu şiirin de öyle sonu yok Sonu yok bu şiirin yok, yok Sormayın ne olur ’neden’ diye Bu şiirin sonu yok benim aşkmın sonu yoookkkkkkkkkkkkkk!!!! |