Hara Dönüştü
HARA DÖNÜŞTÜ
Sevgi diye ektiğimiz tohumlar Hormonlandı nefretlere dönüştü. Cennet olan şu güzelim dünyamız Cehennem ateşi nara dönüştü. Kimseler kimsenin halinden bilmez Eş, dost bir birine gidipte gelmez. Ağlayanın gözyaşını silemez, İnsanlar kalpsiz bir Taşa dönüştü. Söze gelince tutulmaz dili, Yardım isteyene uzanmaz eli. Doğru söyleyene diyorlar deli, Yalanlar büyüdü göle dönüştü. İnsanlık yara aldı, ciğer kanıyor, Bu devran böyle sürüp gider sanıyor. Ateş düştüğü yerde yanıyor, Sönmüyor alevler hara dönüştü. Hayatlara nice yılları ekledik, Yıllara hayatı ekleyemedik. Her şey gelir geçer diye bekledik. Bir günümüz bin yıla dönüştü… Nevin Kılıç |
Selam sevgi saygı..
BU şiiri defalarca okumak istiyorum ama.. ' Eş dost birbirine gidip de gelemez '' ...şiirin şu dizesi şöyle olmalıydı diye söylemeyi bilemez..