SÜRÜLMÜŞÜM ALACA DÜŞLERİNDEN
Sürülmüşüm alaca düşlerinden,
Firari ruhumun peşinde bir Azrail, Nereye gitsem sensizlikle kesiyor yolumu, Dudaklarımda acılarımın mayhoş tadı. Vurgun yiyorum beklenmedik zamanlarda, Yokluğuna doğru attıkça adımlarımı. Kimbilir kaç zemheri girecek şimdi ruhuma, Sensizliğimde kaç gece üşüyeceğim senden yoksun. Kanter içinde uykularım bölünecek yine, Orta yerinden kesilecek senli düşlerim. İçimdeki çocuk sana hasretliğiyle suskun, Maziden kalan bir tebessümü yerleştirdim yüzüme, Hayaline gülümsüyorum. Kırk yerinde kırıldı kanadım kolum yine, Bakma sen sıtrımdan vurulmuşum, Kanayan yaralarıma bakıp ağlama, Alışkınım ben ruhumun yaralanmasına, Beni böyle düşkün görüp yenildim sanma, Hayalin var oldukça yanımda al yazmalım. Meydan okurum hayata, Fakat sensizlik benim belimi büken, Beni ayakta tutan sevdam, Elimde kalemimle yine seni yazıyorum. Sensizliğe sarıldıkça, Üşüyorum. Sürülmüşüm alaca düşlerinden, Ne bana gelmene izin verir bu gökyüzü, Ne yolların bana çıkar biliyorum. İzin vermez vuslatımızın doğmasına, Kimsesizliğin ellerinde kan revan kalır, Hiçleşirim sensiz odalarda, Ve ben çığlıklarımı saklarım, Seni resmettiğim mısralarda, Gökyüzünün gözleri kan çanağına döndü, Ağlamaktan sevdamıza, Sesini getirmezken deli rüzgar, Sürgün yemişim gözlerinden, Sürülmüşüm alaca düşlerinden, Söyle bana sevgili ne günah işledim. Sesini alırken hayalinle benden, Sormadan edemiyorum, Nedir seni benden çalan, sürgünlüğüm neden? BAKİ EVKARALI |