Aşka aşık güller gibiydi solmuş yüzüm.
Bir ömür heder olmuş çökmüş hüzün.
Doğduğum günmü kara bilmem iki gözüm.
Geceyi gündüze katmışım da bilemedim.

Gün oldu bir hayale tutunup kandım.
Olmadı yanıp dönüp can dost aradım.
Hüzünleri tesbih edip göklere yazdım.
Bencileyin candostum candaymış bilemedim.

Gülü kokladım doyamadım sevdasına.
Bülbülü dinleyip ağladım gamlı yasına.
Hiç kıyamadım Mecnun’una Lleyla’sına.
Rabbim vermiş banada kıymetini bilemedim.

Heyhat!baharı beklerken ömrüm kış olmuş.
Baktığım fidanlar kendine yol bulmuş.
Ömür dediğin bitmeyen soluksuz telaşmış.
Bağışla Rabbim nefesimi saymayı bilemedim.

Bir benmiyim diye ağlarken isyanlarda.
Yalnızlık arkadaş olmuş,duvarlarda.
Kelamın dilimde öğrendim sabrı sonunda.
Şükürler olsun yalanı,riyayı hiç bilemedim.



BANUHAN HÜLYA