Romen Ninem...O Reşadiye’den tam 86 yaşında Benim Emine ninem bir romen Hanidir kesmişler elektiriğini Bastonu önde,kendi beride Aradı buldu beni. Her derdinde gelirdi ya Bu gelişi bir başka idi Ah evladım deyip,sarıldı ellerime Gelsin dedi,gelsin Kaymakam... Görsün şu gözü görmez hallerimi Derler ki,çalış öde elektiriğini Ayak yürümez,elim iş te tutmaz Be Koca bey in kızı,de bana...de... Müşkülatımı anlatmağa dilim de varmaz Dilim varsa da,beni kimse anlamaz Verme telaşa,hele bir soluklan ninem Ben de derdine derman düşüneyim Otur şöyle baş köşeye/yaslan geriye Çorba getirsinler,bir de çay demlesinler Bakarız bir hal çaresine elbet Üzülme benim romen ninem İftara kalmış bir,iki saat.... Kalbim de çarpıntı,bedenimde bir ağrı Ah Allah’ım ben nasıl yaparım iftarı ? Seslendim bizim kara kıza Çevir Kaymakam beyi,haydi çevir Yardım,medet anlattım dileğimi Demez mi Kaymakam beyim Yetti o’na yardım ettiğim/vayyy.. Bir başka oldu rengim,benzim. Ah...Emine ninem sabret bekle diyemem Meraklanma elektiriğini açtırırım hemen. Ben aydınlığı neyleyim ki... Sen karanlık gece de iken Ben ki,Koca beyin kızıyım Ben ki/fakirin,fukaranın,hastanın Baba dan vasiyet kapısıyım Rahat ol hiç korkma ninem Ne başkan,ne kaymakam... Olamaz benim kadar mert adam Şükür elimde var bir bileziğim Sen şuracıkta bekle,ben satıp geleyim Delikanlılar gibi gidip de Şu elektiriğini ödeyeyim Bu gece sen aydınlık ta ol.Ol ki.. Ben de rahat edeyim. Not=Yaşamın gerçek kesitlerinden 2.Kitabımdan |
Mahzun prenses falan da degil
bayagi
bayagi
prenses