Bu şiir: Yaşadığım ve yaşamakta olduğum gerçek bir hikayenin aynasıdır.

Adana da bıraktım bu kırık kalbi!
Yükledim heybeme bu gizli aşkı!
Neyleyim? Sensizlik dilim de şarkı!
Hayalini yanıma alıp da gittim!

Seyrettim seni haberin yokken,
Zamanın her yerinde seni özlerken,
Beni sensizliğe mah küm etmişken!
Ben bu sensizliği alıp da gittim!

Anlaşılmaz oldun, bilmece gibi!
Sarsıldı bedenim depremmiş gibi!
Bil ki sevmişim bu canım gibi,
Anlamadın beni çekip de gittim!

Burası İstanbul değil Adana,
’Allah biliyor’’ tutkundum sana.
Kilit vurdum –İşte! Aha dilime,
Bu suskunluğumu alıp da gittim!

Tutarken elini titredi kalbim,
Bir şeyler anlattı sana gözlerim.
Bilmiyorum neden? Bilmezden geldin!
Bu bilmezliğini alıp da gittim!

Sessiz kalışın zor geldi bana!
Kırgın değilim inan ki sana.
Her gece girdin tatlı rüyama,
Bu rüyaları alıp da gittim!

Tatlı bakışların o gülüşlerin,
Saçını başına topuz edişin.
Var mı bilemem için de sevgin?
Bu belirsizliği alıp da gittim!

Limanı şaşırmış bir gemi gibi,
İnan ki savurdun bir yaprak gibi,
Nedamet duymam bir suçlu gibi!
Kalbimi eline bırakıp da gittim!

telif hakkı. Yusuf YILDIRIM 2009 NO:4023
etim.tr@