BİZ BERABER YÜRÜRDÜKBiz beraber yürürdük Bu şehrin kan kusan Pusu kurulu, mayın döşeli sokaklarında. Beraber ıslanırdık yağan yağmurun altında Şimdi Artık yağan her yağmur Seni ve senli günleri anımsatıyor bana Hatırlıyor musun sevgili ? O yağmur yağdığı geceleri Hani yağmur yağıyordu ya her buluşmamızda Sonra Sonra içimiz ısınsın diye Şehrin sinema salonuna atıveriyorduk kendimizi Fotoğraflar çekerdik birbirimize sarılırdık Bazen Öyle bir aşk filmi olurdu ki sinema perdelerinde Duygulanırdık, birbirimize sıkıca sarılıp ağlardık Ve Hiç sinema salonunda çıkmak istemezdik ikimiz de Hep o sinema perdelerinde ki Aşk filmini izlemek istiyorduk Hayatımızın son anına kadar filmin başrol oyuncalarının Dillerinden düşürmediği seni seviyorum kelimesi Hep kulaklarımızda çınlayan o iki sözcüklerle yaşamak istiyorduk Ama film amansız bir anda bitiyordu ve Ve sinema solunun kapılarına kilit vuruluyordu Sonra gözlerimizden dökülen yaşlarla Kol kola sokaklara düşüverirdik sinema çıkışında Ve kendimizi o gecenin ayazında, yağmur altında Bir an Atatürk parkında bulurduk Gökte ki yıldızlara dalardı gözlerimiz Ve gözyaşlarımızla birbirimize sarılır hayallere dalardık Ama şimdi o güzel günler yok artık Yok sevgili! yok Sen beni o sinema salonlarında yalnız bıraktın O yıldızların saymasını bana bıraktın Artık o aşk filmlerin tadı da yok heyecanı da Şimdi kan kusan puslu mayın döşeli sokaklar da yalnızım sevgili Ve sana sesleniyorum gel artık gel ne olursun gel . Beni Beni yalnız bırakma bu mayın döşeli sokaklarda Ansızın seni düşünürken bir mayına basarım Göç eder giderim bu yalan dünyadan Seni yalnız bırakmak istemiyorum sevgili Sen beni her ne kadar yalnız bırakmış olsan da |