YOK ETME !
bir yolun başındayım anılarla birlikte...
rüzgarda yürüyorum huzuru içime çekip.. geldiğimi düşünüyorum ama yine baştayım...! tepeden tırnağa ıslanıyorum, yüzüme çarpan damlalara karışıyor gözyaşlarım. sessizliğime gömülüyorum, yankılarını duyan var mı? bu yolun başı da sonu da aynı, yürüdükçe, kendimi yine başta buluyorum... olduğum yere diz çöküp sessizliğimi bozuyorum. haykırabileceğim kadar haykırıyorum... son istasyondayım, bir bilet aldım bekliyorum uzaktan bir tren geliyor, binmem gereken o mu acaba? bu sefer son vagon dolu, şansıma mı küsmeliyim? gönül kapımı araladın,ilkbahar oldun girdin, her tarafa sevda kokuları yaydın,karanlık dünyama bin bir renk kattın sıcağını yaşadım, sıcağı sevmeyen ben esiri oldum.. hazan oldun sonra ağrılı sözler estirdin, sonra kasvet kapladı her yanı, soğuktun artık.. en sevdiğim mevsimdi kış, ama senin kışını sevemedim.. başından beri farkında olduğumuz gerçekleri sevemedim.. bir düş mü gerçek mi yaşadığım bilemedim. nereden bulaştı bu hüzün yine bana, silmek istedim silemedim. yüzümü çevir aydınlığa, ışığı yansın yine gözlerimin, onar ağır yaralı yüreğimi, yokluğa düşürüp yok etme beni... s_L@vini@ |
yaLının sessizLiği ama çığlığı var.
Tebrik ediyorum..